Bloki przy ul. Anielewicza 13-17 za skrzyżowaniem dzisiejszych ulic Anielewicza i Jana Pawła II, na rogu, gdzie stoi również pawilon z kawiarnią Jaś i Małgosia. Pierwsze osiedle wykonane w technologii ramy H projektu Tadeusza Mrówczyńskiego, ucznia Bohdana Lacherta, wyrosłe na Muranowie, w ramach trzeciej fazy zabudowy terenów dawnego getta, prowadzonej od 1960 roku na zachód od Trasy W-Z. Zajęły miejsce resztek zabudowań poobozowych ciągnących się po obu stronach ulicy aż do Okopowej – ziemi niczyjej, idealnie nadającej się do zakazanych zabaw, którym nadzwyczaj chętnie oddawały się dzieci wychowujące się po sąsiedzku, w blokach z gruzobetonu projektu Lacherta. Zanim w 1963 roku wprowadzili się do nich pierwsi lokatorzy, już okazały się sukcesem i uzyskały drugą nagrodę w konkursie redakcji Życia Warszawy na mistrza techniki. Nazwa technologii pochodzi od przypominającego literę H kształtu prefabrykowanych bloków, wysokich na całe piętro, z których konstruuje się szkielet budynku, kondygnacja za kondygnacją. W unowocześnionej wersji zastosowano ją później m.in. na osiedlach Inflancka, Służew nad Dolinką i Wrzeciono – podobnych do siebie dzięki obecności charakterystycznych nóżek ciągnących się od parteru aż po najwyższe piętro, na które nasadzono balkony.